At Last JPC Announced ?

After a long tug of war and war with toung, the belligerent comes to an end by announcing JPC.  In the midst of nexus of scams and frauds like Common wealth games, Adarsh flat, CVC appointment, Foreign money squander and tax evations, SPECTRUM'S, Kerala Kala Vallabhan Radhakrishnan former CJI................. what else it prolongs.  Literally UPA II surrendered in front of Opposition demands. 

Now come to the point of our discussion. What is JPC, its proceedings, history.

Joint Parliamentary Committee is appointed to look, inquire into particular matter or subject or fraud, something which is important for nation.
How it can be formed ?
Joint Parliamentary Committee is formed when motion is adopted by one house and it is supported or agreed by the other house.
Another way to form a Joint Parliamentary committee is that two presiding chiefs of both houses can write to each other, communicate with each other and form the joint parliamentary committee.
How many members in JPC ?
Number of members in JPC can be decided by simple rule that Lok sabha members need to be double that of rajya sabha in JPC. Reason for this is that the Lok Sabha members are double compared to Rajya Sabha.
Example –
If Joint Parliamentary committee has 20 Lok Sabha Members then 10 members will be from Rajya Sabha and total member of JPC will be 30.


Then before going to the JPC;s in India, You Know............Many times earlier also JPC has been formed but its decisions have never been implemented seriously.

On August 6, 1987 the first JPC was instituted to inquire into the Bofors contract
on a motion moved by then defence minister K C Pant in the Lok Sabha.
The JPC submitted its report on – 26 April 1988
India got nothing after JPC in this case.
In this JPC inquiry opposition parties boycotted this inquiry and report was tables but again opposition parities rejected the JPC committee report.
Indian tax payer’s money and time was wasted.

The 2nd JPC was formed to inquiry into Harshad Mehta scandal.
The recommendations of the JPC were neither accepted in full nor implemented by the government of India.
Again 2nd time Indian tax payer’s money was wasted and time was wasted.

3rd JPC was set up to inquire into Stock Market Scam - Ketan Parekh’s role in rigging the share market was exposed.
Chairman of this committee – BJP member Lt Gen Prakash Mani Tripathi
Report Submitted on – 19 December 2002
What happened after this JPC report?
Report was not implemented
Again tax payer’s time and money was wasted.

4th last JPC was formed to inquire into pesticide residues in soft drinks, fruit juice and other beverages and to set safety standards.
Committee Head was NCP chief Sharad Pawar
Submitted Report on 4th February 2004
Committee found soft drinks got, contain pesticides.

But again we Indians got nothing again waste of time and waste of money and again we demand JPC without demanding changes in JPC working and JPC powers.

Please remember the laws are made in such a way that today or tomorrow or day after tomorrow any JPC or PAC may be formed we Indians will get nothing.
The rules are made in such a way that criminals should enjoy them.
And honest people should fear them, without doing anything land up in jail.

To know more: http://www.business-standard.com/india/news/joint-parliamentary-committeeswhat-they-achieved/415198/

Bofors (1987)
A joint Parliamentary committee was set up into the allegation that someone in the Congress had accepted bribes to buy the Bofors ‘shoot and scoot’ guns. Rajiv Gandhi was the Prime Minister and the Opposition alleged the trail went to him. The Opposition campaign was strengthened when finance minister V P Singh joined forces with them and quit the Congress. Finally after regular disruption of Parliament, when the government finally did accept the Opposition demand for a JPC, the Opposition parties boycotted the committee on the grounds that it was packed by the Congress. The JPC report was laid in parliament but was rejected by the Opposition.

Do You think JPC Required:

Securities and banking deals (1992)
This JPC was set up in 1992 after allegations were made that ‘big bull’ Harshad Mehta had diverted funds from public sector Maruti Udyog Limited (MUL) to his own accounts, and had been unable to square accounts, provoking a record 570-point fall in the Sensex. It was only in October 1997 that the Special Court set up to hear the securities scandal-related cases could approve prosecution on 34 charges brought by the Central Bureau of Investigation (CBI). CBI in all filed 72 sets of charges relating to criminal offences, while 600-odd civil cases proceeded alongside. Of these, so far convictions have been secured only in the case of four. In September 1999, Mehta received a four-year sentence for defrauding MUL. But the recommendations of the JPC were neither accepted in full nor implemented.  

Share market scam (2001)
Ahmedabad-based cooperative bank, Madhavpura Mercantile Cooperative Bank (MMCB), faced a run on its deposits because of heavy exposure to the stock markets. MMCB had a big exposure to the stock market through Ketan Parekh. The bank, in collusion with Ketan Parekh, issued pay orders without the backing of sufficient funds. Ketan Parekh, in turn, used this money to rig up the prices of shares. This nexus went unnoticed for almost a year but was broken when MCCB failed to honour the pay orders that it had issued. A JPC was ordered, which recommended sweeping changes in stock market regulations. However, many were diluted later.
 

 

എന്റെ പ്രസംഗം

എന്റെ പ്രസംഗം ദീര്‍ഘമായ യാത്രയായിരിക്കും. വിദൂരവും ഭൂഗോളത്തിന് നേരേ മറുപുറത്തുള്ളതുമായ സ്ഥലങ്ങളിലൂടെ ഞാന്‍ നടത്തിയ യാത്ര. എങ്കിലും ആ പ്രദേശങ്ങള്‍ സ്‌കാന്‍ഡിനേവിയയിലെ ഭൂപ്രകൃതിയോടും ഏകാന്തതയോടും സദൃശത പുലര്‍ത്താതിരിക്കുന്നില്ല. എന്റെ രാജ്യം ദക്ഷിണദിശയുടെ അങ്ങേയറ്റംവരെ വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നതിനെയാണ് ഞാന്‍ പരാമര്‍ശിക്കുന്നത്. ഈ ഗോളത്തിന്റെ മഞ്ഞുമൂടിയ ഉത്തരധ്രുവപ്രദേശങ്ങ ളില്‍ തലമുട്ടിക്കിടക്കുന്ന സ്വീഡന്റെ ഭൂഘടന നോക്കുമ്പോള്‍, ഞങ്ങള്‍ ചിലിക്കാര്‍, അതിരുകള്‍ ദക്ഷിണധ്രുവം തൊടുവോളം വിദൂരസ്ഥരാണ്.

വിസ്മൃതമായിക്കഴിഞ്ഞ സംഭവങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ അകപ്പെട്ട എന്റെ ജന്മനാടിന്റെ വിശാലതയില്‍ ഒരാള്‍ക്കു ചെയ്യേണ്ടിവരുന്നതുപോലെ, ഞാനും ആന്‍ഡിസ് മലനിര കടന്ന് അര്‍ജന്റീനയുമായി എന്റെ രാജ്യത്തിനുള്ള അതിര്‍ത്തി കാണാന്‍ നിര്‍ബന്ധിതനായി. കനത്ത കാട് ഈ ദുര്‍ഗമമായ പ്രദേശത്തെ തുരങ്കത്തിനു സമാനമാക്കുന്നു. അതിലൂടെയുളള ഞങ്ങളുടെ യാത്ര ഗൂഢവും വിലക്കപ്പെട്ടതുമായിരുന്നു. വഴികാട്ടാന്‍ അവ്യക്തമായ അടയാളങ്ങളേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. പാതയുണ്ടായിരുന്നില്ല. വന്‍മരങ്ങളുടെ പ്രതിബന്ധവും കുറുകെ കടക്കാനാവാത്ത നദികളും ചെങ്കുത്തായ പാറക്കെട്ടുകളും സന്തോഷം കെടുത്തുന്ന വിശാല ഹിമപ്രദേശങ്ങളും ഒഴിഞ്ഞു മാറി ഞാനും എന്റെ നാലു കൂട്ടുകാരും കുതിരപ്പുറത്ത് വളഞ്ഞുപുളഞ്ഞ വഴിയില്‍ മുന്നേറി. എന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യം എവിടെയെന്ന് അന്വേഷിച്ച് ഞാന്‍ കുരുടനെപ്പോലെ നീങ്ങി. എന്നോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നവര്‍ക്ക് വനത്തിലെ ഇലകളുടെ നിബിഡതയില്‍ക്കൂടി മുന്നേറാന്‍ അറിയാമായിരുന്നു. എങ്കിലും കൂടുതല്‍ സുരക്ഷയ്ക്കുവേണ്ടി അവര്‍ അവിടെയുമിവിടെയും വന്‍മരങ്ങളുടെ തൊലിയില്‍ കൊടുവാള്‍കൊണ്ട് കീറി അടയാളമുണ്ടാക്കി. എന്നെ എന്റെ വിധിയോടൊപ്പം വിട്ട് തിരിച്ചുപോരുമ്പോള്‍ തങ്ങള്‍ക്കു പിന്തുടരാ നുള്ള വഴിയൊരുക്കുകയായിരുന്നു അവര്‍.

ഞങ്ങളോരോരുത്തരും അതിരറ്റ ഏകാന്തത ഉള്ളില്‍പ്പേറിക്കൊണ്ട് മുന്നേറി. മരങ്ങളുടെയും കൂറ്റന്‍ വള്ളികളുടെയും നൂറ്റാണ്ടുകളായി അടി ഞ്ഞുകൂടിയ മണ്ണിന്റെയും പച്ചയും വെളുപ്പും നിശ്ശബ്ദത, ഞങ്ങളുടെ ഗതി തടയാന്‍ അപ്പോള്‍ വന്നുവീണ പ്രതിബന്ധങ്ങളെപ്പോലെ പാതിവീണുകിടക്കുന്ന മരങ്ങള്‍, പ്രകൃതിയുടെ ഗൂഢവും കണ്ണഞ്ചിക്കുന്നതുമായ ലോക ത്തായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍. അതേസമയം ആ ലോകം തണുപ്പ്, മഞ്ഞ്, പീഡനം എന്നിങ്ങനെ വര്‍ധിച്ചുവരുന്ന ആപത്തുമായിരുന്നു. എല്ലാം ഒന്നായി: ഏകാന്തത, അപകടം, നിശ്ശബ്ദത, എന്റെ ദൗത്യത്തിന്റെ അടിയന്തര പ്രാധാന്യം.

ചിലപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ തീരെ തെളിയാത്ത വഴിപ്പാടുകള്‍ പിന്തുടര്‍ന്നു. കൊള്ളക്കാരോ ഒളിച്ചോടുന്ന സാധാരണ കുറ്റവാളികളോ ഉണ്ടാക്കിയതായിരിക്കണം. അവരില്‍ പലരും അവിടെ ഒടുങ്ങിയോ എന്നറിയില്ല. ശൈത്യത്തിന്റെ മരവിച്ച കരങ്ങള്‍ അവരെ പിടികൂടിയിട്ടുണ്ടാവാം. അല്ലെങ്കില്‍ ആന്‍ഡിസില്‍ പെട്ടെന്നു പൊട്ടിപ്പുറപ്പെടുന്ന മഞ്ഞുകാറ്റ്. അത് യാത്രക്കാരനെ ഏഴുനില ഉയരം വെണ്‍മയില്‍ അടക്കംചെയ്യും.

വഴിയുടെ ഇരുവശത്തും വന്യമായ വിജനതയില്‍ മനുഷ്യപ്രവര്‍ത്തനം വെളിവാക്കുന്ന എന്തെങ്കിലും എനിക്കു കാണാനായി. എത്രയോ ശിശിരങ്ങളെ അതിജീവിച്ച വൃക്ഷശിഖരക്കൂനകള്‍, അവിടേക്കു യാത്രചെയ്ത നൂറുകണക്കിനാളുകള്‍ ശേഷിപ്പിച്ചതാണത്, മരിച്ചുവീണവരുടെ ഓര്‍മയ്ക്കായി പരുക്കന്‍ മണ്‍കൂനകള്‍, മുന്നേറാനാവാതെ അവിടെ മഞ്ഞിനടിയില്‍ അടങ്ങിയവരെപ്പറ്റി യാത്രക്കാര്‍ ഓര്‍ക്കുന്നതിനാണത്. ഞങ്ങളുടെ തലയ്ക്കുമേല്‍ ഉയരുകയും ഞാന്നുകിടക്കുകയും ചെയ്ത വന്‍വൃക്ഷങ്ങളുടെയും ശിശിരത്തിലെ കൊടുങ്കാറ്റിനു മുമ്പ് അവസാന ഇലയും പൊഴിക്കുന്ന ഓക്കുമരങ്ങളുടെയും കൊമ്പുകള്‍ എന്റെ കൂട്ടുകാരും കൊടുവാള്‍കൊണ്ട് വെട്ടിവീഴ്ത്തി. എല്ലാ മണ്‍കൂനയിലും ഞാനും നേര്‍ച്ചവെച്ചു. മരത്തിന്റെ സന്ദര്‍ശക കാര്‍ഡ്, അറിയാത്ത യാത്രക്കാരുടെ കുഴിമാടത്തെ അലങ്കരിക്കാന്‍ കാട്ടില്‍നിന്നുള്ള ഒരു വൃക്ഷക്കൊമ്പ്.

ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു നദി കടക്കേണ്ടതുണ്ടായിരുന്നു. ആന്‍ഡിസിന്റെ ശിഖര ങ്ങളില്‍ ഭ്രാന്തമായ ശക്തിയോടെ താഴോട്ടുപതിക്കുന്ന ചെറിയ അരുവികള്‍ പ്രവഹിക്കുന്നു. അവ പതിക്കുമ്പോള്‍ അതിന്റെ ആഘാതത്താല്‍ ഭൂമിയും കല്ലുകളും ഇളക്കിമറിക്കുന്ന വെള്ളച്ചാട്ടങ്ങള്‍ രൂപപ്പെടുന്നു. എങ്കിലും ഇത്തവണ ഞങ്ങള്‍ ശാന്തമായ ജലമാണ് കണ്ടത്. കണ്ണാടിപോലുള്ള പരപ്പ്. അതു മുറിച്ചുകടക്കാം. കുതിരകള്‍ വെള്ളം തെറിപ്പിച്ച് നദിയിലി റങ്ങി. പിന്നെ നിലകിട്ടാതെ അക്കരയ്ക്ക് നീന്താന്‍ തുടങ്ങി. കുറച്ചുകഴിഞ്ഞ പ്പോള്‍ എന്റെ കുതിര ആകെ വെള്ളത്തില്‍ മുങ്ങി. ഞാന്‍ നിലയില്ലാതെ വെള്ളത്തില്‍ മുങ്ങിപ്പൊങ്ങി. എന്റെ കാല്‍ നിലതേടാന്‍ കഠിനസമരം ചെയ്തു. കുതിരയാവട്ടെ, അതിന്റെ തല വെള്ളത്തിനുമീതെ നിര്‍ത്താനും. പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ അക്കരെയെത്തി. അക്കരെയെത്തിയപാടെ കൂടെയുള്ള തഴക്കംവന്ന നാട്ടിന്‍പുറത്തുകാര്‍ മറച്ചുവെയ്ക്കാത്ത ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു:
'നിങ്ങള്‍ ഭയപ്പെട്ടോ?'
'ശരിക്കും, ഞാന്‍ കരുതി അന്ത്യമായെന്ന്,' ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
'ഞങ്ങള്‍ കയര്‍ക്കുരുക്കുമായി പിന്നിലുണ്ടായിരുന്നു.' അവര്‍ മറുപടി പറഞ്ഞു.
'അതേ സ്ഥലത്തു എന്റെ അച്ഛന്‍ വീണ് ഒഴുക്കില്‍ ഒഴുകിപ്പോയി. ആ ഗതി നിങ്ങള്‍ക്കു വന്നില്ല.' മറ്റൊരാള്‍ പറഞ്ഞു.
ഞങ്ങള്‍ യാത്ര തുടര്‍ന്ന് പ്രകൃതിനിര്‍മിതമായ ഒരു തുരങ്കത്തിനരികിലെത്തി. ഇല്ലാതായ ഏതോ നദി കൂറ്റന്‍ പാറക്കെട്ടുകളെ തുളച്ചുണ്ടാക്കിയതോ, അല്ലെങ്കില്‍ ഈ ഉന്നതി രൂപപ്പെട്ട സമയത്തെ ഭൂകമ്പത്താല്‍ ഉണ്ടായതോ ആവണം. ആ വഴിയില്‍ ഞങ്ങള്‍ പ്രവേശിച്ചിടം കരിമ്പാറയില്‍ കൊത്തിയെടുത്തതായിരുന്നു. ഏതാനും അടി വെച്ചപ്പോഴേക്കും നിരപ്പില്ലാത്ത കല്ലിനുമേല്‍ കാലുറപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച് കുതിരകള്‍ തട്ടിത്തടയാന്‍ തുടങ്ങി. അവയുടെ കാലുകള്‍ വളഞ്ഞു. ലാടത്തില്‍നിന്ന് തീപ്പൊരി പാറി. കുതിരപ്പുറത്തുനിന്ന് വീണ് പാറയുടെമേല്‍ കിടക്കുമെന്ന് ഞാന്‍ പലതവണ പ്രതീക്ഷിച്ചു. എന്റെ കുതിരയുടെ മോന്തയും കാലും മുറിഞ്ഞ് ചോരയൊലിച്ചു. എങ്കിലും ഞങ്ങള്‍ ദീര്‍ഘവും കഠിനവും എന്നാല്‍ വിസ്മയിപ്പിക്കുന്നതുമായ പാതയില്‍ മുന്നേറി.

ഈ പുരാതനമായ വനത്തിനു നടുവില്‍ ഞങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുന്ന തെന്തോ ഉണ്ടായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന്, മായക്കാഴ്ചയെന്നപോലെ പാറക്കെട്ടു കള്‍ക്കുള്ളില്‍ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന മനോഹരമായ പുല്‍മേടില്‍ ഞങ്ങള്‍ എത്തി: തെളിഞ്ഞ വെള്ളം, പച്ചപ്പുല്ല്, കാട്ടുപൂച്ചെടികള്‍, അരുവികളുടെ കളകളാരവം, മേലെ നീലാകാശം, ഇലകളുടെ പ്രതിബന്ധമില്ലാതെ പ്രകാശപ്രവാഹം.

അവിടെ മാന്ത്രികവൃത്തത്തിനുള്ളിലെന്നപോലെ ഞങ്ങള്‍ നിന്നു. വിശുദ്ധമായ ഇടത്തിലെ അതിഥികളെപ്പോലെ. അവിടെ ഞാന്‍ പങ്കുകൊണ്ട ചടങ്ങിന് പിന്നെയും പാവനതയുടെ അന്തരീക്ഷമുണ്ടായിരുന്നു. കാലിമേയ്ക്കുവാന്‍ വന്നവന്‍ കുതിരപ്പുറത്തുനിന്നിറങ്ങി. ഈ ഇടത്തിന്റെ മധ്യത്തില്‍ ഏതോ അനുഷ്ഠാനത്തിന്റെ ഭാഗമായി സ്ഥാപിച്ചതുപോലെ ഒരു കാളയുടെ തലയോട്ടിയുണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ ഓരോരുത്തരായി നിശ്ശബ്ദരായി നാണ്യങ്ങളും ഭക്ഷണവും ഈ തലയോട്ടിയുടെ കണ്‍കുഴിയില്‍ ഇട്ടു. വഴിതെറ്റിയ യാത്രക്കാരെ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ള ഈ ത്യാഗത്തില്‍ ഞാനും പങ്കാളിയായി. എല്ലാതരത്തിലുമുള്ള അഭയാര്‍ഥികള്‍ക്കും ആ ചത്ത കാളയുടെ കണ്‍കുഴിയില്‍ അപ്പവും ആശ്വാസവും ലഭിക്കും.

മറക്കാനാവാത്ത ആ ചടങ്ങ് അതുകൊണ്ട് കഴിഞ്ഞില്ല. എന്റെ നാടന്‍ ചങ്ങാതിമാര്‍ തൊപ്പിയൂരി വിചിത്രമായ ഒരു നൃത്തം തുടങ്ങി. ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട ആ തലയോട്ടിയുടെ ചുറ്റും അവര്‍ ഒറ്റക്കാലില്‍ തുള്ളി. അവര്‍ക്കു മുമ്പേ അവിടെ വന്ന എത്രയോ പേരുടെ കാലടിപ്പാടുകളുടെ വൃത്തത്തില്‍ അവര്‍ നീങ്ങി. എനിക്ക് ജ്ഞാതരല്ലാത്ത എന്റെ കൂട്ടുകാരോടൊപ്പമായിരിക്കെ എനിക്ക് അവ്യക്തമായി മനസ്സിലായി, അറിയാത്ത ആളുകള്‍ക്കിടയില്‍ ഒരുതരം പരസ്​പരബന്ധമുണ്ടെന്ന്. ഈ ലോകത്തെ ഏറ്റവും വിദൂരസ്ഥവും ഒറ്റപ്പെട്ടതുമായ ഏകാന്തതയിലും ഒരു ശ്രദ്ധ, ഒരപേക്ഷ, ഒരു മറുപടി ഉണ്ടെന്ന്.

തുടര്‍ന്ന് യാത്രചെയ്ത് ഞങ്ങള്‍ എന്റെ ജന്മനാട്ടില്‍നിന്ന് വളരെ വര്‍ഷങ്ങളോളം മാറ്റിനിര്‍ത്തിയ ആ അതിര്‍ത്തിയിലെത്തി. രാത്രി പര്‍വതങ്ങള്‍ക്കി ടയിലെ അവസാനത്തെ മലമ്പാതയിലെത്തി. പെട്ടെന്ന് ഞങ്ങള്‍ തീയിന്റെ വെളിച്ചം കണ്ടു. മനുഷ്യസാന്നിധ്യത്തിന്റെ ഉറച്ച അടയാളം. ഞങ്ങള്‍ അടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ ഒട്ടൊക്കെ തകര്‍ന്ന, ഉപേക്ഷിച്ചവയെന്നു തോന്നിച്ച കുടിലുകള്‍ കണ്ടു. ഒരു കുടിലിലേക്കു ഞങ്ങള്‍ ചെന്നു. അവിടെ നിലത്തിനു നടുവില്‍ മരത്തടികള്‍ എരിയുന്ന വെളിച്ചം കണ്ടു. വന്‍മരങ്ങളുടെ ശവ ങ്ങള്‍. അവ അവിടെ രാവും പകലും എരിയുകയാണ്. അവിടെനിന്നുള്ള പുക മേല്‍ക്കൂരയുടെ ദ്വാരങ്ങളിലൂടെ പുറത്തുകടന്ന് ഇരുട്ടില്‍ കടുംനീല തിരശ്ശീലപോലെ ഉയര്‍ന്നു. അട്ടിയിട്ട ചീസിന്റെ കുന്നുകള്‍ ഞങ്ങള്‍ കണ്ടു. ഈ മലമ്പ്രദേശത്ത് ആളുകള്‍ ഉണ്ടാക്കുന്നതാണത്. തീയ്ക്കരികില്‍ ധാരാളം ആളുകള്‍ ചാക്കുകള്‍ തരംതിരിച്ചിട്ടപോലെ കിടന്നു. നിശ്ശബ്ദത യില്‍ ഗിറ്റാറിന്റെ സ്വരങ്ങളും പാട്ടിന്റെ ശീലുകളും കേട്ടു. അത് ഇരുട്ടില്‍ നിന്നും കനലുകളില്‍നിന്നും പിറന്നതാണ്. ആ യാത്രയിലാദ്യമായി ഞങ്ങള്‍ കേട്ട മനുഷ്യശബ്ദം. അത് പ്രണയത്തിന്റെയും അകലത്തിന്റെയും പാട്ടായിരുന്നു. പ്രണയത്തിന്റെ രോദനം, വിദൂരമായ നീരരുവി ക്കുവേണ്ടിയുള്ള ആഗ്രഹം, ജീവിതത്തിന്റെ പരിധിയില്ലാത്ത വ്യാപ്തിക്കുവേണ്ടി ഞങ്ങള്‍ വിട്ടുപോന്ന പട്ടണങ്ങളില്‍നിന്നുള്ളതാണ്. ഞങ്ങള്‍ ആരെന്ന് ഈ ആളുകള്‍ക്കറിയില്ല. ഞങ്ങളുടെ പലായനത്തെപ്പറ്റി ഒന്നും അറിഞ്ഞുകൂടാ. അവര്‍ എന്റെ പേരോ കാവ്യങ്ങളോ കേട്ടിട്ടില്ല. അല്ലെങ്കില്‍ ഒരുപക്ഷേ, കേട്ടിട്ടുണ്ടാവും? ഒരുപക്ഷേ, ഞങ്ങളെ അറിയും? വാസ്തവത്തില്‍ സംഭവിച്ചതിതാണ്. ഞങ്ങള്‍ തീയ്ക്കരികില്‍ പട്ടുപാടി, തിന്നു, പിന്നെ ഇരുളില്‍ പുരാതനമായ ഏതോ അറകളിലേക്കു പോയി. അവയിലൂടെ ചൂടുള്ള നീരുറവ ഒഴുകി. അഗ്നിപര്‍വ്വതത്തിന്റെ സൃഷ്ടിയായ വെള്ളം. അതില്‍ ഞങ്ങള്‍ മുങ്ങിക്കുളിച്ചു. പര്‍വതനിരകളുടെ ഉള്ളില്‍ നിന്ന് നിര്‍ഗമിച്ച ഊഷ്മളത. അത് ഞങ്ങളെ അതിന്റെ മാറില്‍ സ്വീകരിച്ചു.

സന്തോഷത്തോടെ ഞങ്ങള്‍ വെള്ളത്തില്‍ തട്ടിപ്പിടച്ചു. സ്വയം അകംപുറം മറിച്ചു. കുതിരപ്പുറത്തേറിയുള്ള ദീര്‍ഘമായ യാത്രയുടെ ഭാരത്തില്‍ നിന്ന് ഞങ്ങള്‍ സ്വയം മോചിപ്പിച്ചു. പുലര്‍ച്ചെ എന്നെ ജന്മദേശത്തുനിന്ന് ഇല്ലായ്മ ചെയ്യാന്‍ പോവുന്ന ഏതാനും നാഴിക ദൂരമുള്ള യാത്ര തുടങ്ങിയപ്പോള്‍, ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്സാഹം തോന്നി. വീണ്ടും പിറന്നതുപാലെ, ജ്ഞാനസ്‌നാനം ചെയ്തതുപോലെ. ഞങ്ങള്‍ പാട്ടുപാടിക്കൊണ്ട് കുതിരപ്പുറത്ത് സഞ്ചരിച്ചു. നിറയെ നവോന്മേഷവുമായി, എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന ലോകത്തിന്റെ വിശാലവീഥിയിലേക്ക് ഞങ്ങളെ നയിച്ച പുതിയ ഊര്‍ജവുമായി. പര്‍വതവാസികള്‍ക്ക് അവരുടെ പാട്ടിനും ഭക്ഷണത്തിനും ചൂടുള്ള ജലത്തിനും താമസിക്കാനും കിടക്കാനും ഇടംതന്നതിനും, യാത്രയില്‍ അപ്രതീക്ഷിതമായി ലഭിച്ച സ്വര്‍ഗസമാനമായ അഭയകേന്ദ്രത്തിനും, നന്ദിപൂര്‍വം കുറച്ചു നാണ്യങ്ങള്‍ നല്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോള്‍ അവ രത് സ്വീകരിക്കാന്‍ കൂട്ടാക്കിയില്ല. ഇക്കാര്യം എനിക്ക് നല്ല ഓര്‍മയുണ്ട്. അവര്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഉപകാരം ചെയ്തു, അത്രമാത്രം. മൗനമായ ഈ 'അത്രമാത്രം' മനസ്സിലാക്കാവുന്ന പലതും ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നതാണ്. ഒരുപക്ഷേ, ഒരു തിരിച്ചറിവ്, ഒരുപക്ഷേ, സമാനമായ സ്വപ്നങ്ങള്‍.

മാന്യന്മാരേ മഹിളകളേ,
ഒരു കാവ്യം എഴുതാനുള്ള കുറിപ്പടിയൊന്നും ഒരു പുസ്തകത്തില്‍ നിന്നും ഞാന്‍ പഠിച്ചിട്ടില്ല. അതുപോലെ, എന്റെ ഊഴം വരുമ്പോള്‍ ഞാനും ഭാവത്തെയോ രീതിയെയോ പറ്റി (പുതിയ കവികള്‍ക്ക് ഉള്‍ക്കാഴ്ചയെന്നു പറയുന്നതിന്റെ കണികയെങ്കിലും നല്‍കുന്നതരത്തിലുള്ള) ഉപദേശം നല്‍ കുന്നത് ഒഴിവാക്കും. ഈ പ്രസംഗത്തില്‍ ഭൂതകാല സംഭവങ്ങള്‍ ഞാന്‍ വിവരിക്കുമ്പോള്‍ അന്നുള്ളതില്‍നിന്നു വളരെ വിഭിന്നമായ ഈ ഇടത്തില്‍ ഒരിക്കലും മറക്കാത്ത ഒരു സംഭവം ഇപ്പോള്‍ പുനരാവിഷ്‌കരിക്കുമ്പോള്‍ അതിനുള്ള കാരണം ജീവിതത്തില്‍ ആവശ്യമായ പിന്തുണ എപ്പോഴും എവിടെയെങ്കിലും ഞാന്‍ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട് എന്നതാണ്. എന്റെ വാക്കുകളില്‍ ശിലീഭവിക്കാനായി എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന പരിഹാരമാര്‍ഗമല്ല, മറിച്ച് എന്നെ എനിക്കുതന്നെ വിശദീകരിച്ചു തരാനുള്ളതാണത്.

ഈ ദീര്‍ഘമായ യാത്രയ്ക്കിടെ കാവ്യത്തിന്റെ നിര്‍മാണത്തിനാവശ്യമായ ഘടകങ്ങള്‍ ഞാന്‍ കണ്ടെത്തി. അവിടെ ഭൂമിയില്‍നിന്നും ആത്മാവില്‍നിന്നും ഞാന്‍ ദാനം കൈക്കൊണ്ടു. കവിത ഒരു പ്രവൃത്തിയാണെന്നു ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു. അല്പായുസ്സായാലും ഉദാത്തമായാലും ശരി, അതില്‍ ഏകാന്തതയും സമഭാവനയും, വികാരവും പ്രവൃത്തിയും, തന്നോടു തന്നെയുള്ള സാമീപ്യവും മനുഷ്യവംശത്തോടും പ്രകൃതിയുടെ ഗൂഢമായ ആവിഷ്‌കരണത്തോടുമുള്ള സാമീപ്യവും തുല്യപങ്കാളികളായി പ്രവേശിക്കുന്നു. അത്രതന്നെ ഉറപ്പോടെ ഞാന്‍ കരുതുന്നത് ഇതിനെയെല്ലാം -മനുഷ്യനും അവന്റെ നിഴലും, മനുഷ്യനും അവന്റെ പെരുമാറ്റവും, മനുഷ്യനും അവന്റെ കവിതയും- നിലനിര്‍ത്തുന്നത്, വിശാലമായിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന സാമുദായിക ബോധമാണ്, നമ്മളിലുള്ള യാഥാര്‍ഥ്യത്തെയും സ്വപ്‌നങ്ങളെയും എന്നെന്നും യോജിപ്പിക്കുന്ന യത്‌നമാണ്, കാരണം ശരിക്കും ഈ രീതിയിലാണ് കവിത അവയെ ഒരുമിപ്പിക്കുന്നതും സംയോജിപ്പിക്കുന്നതും. അതുകൊണ്ട് ഭയപ്പെടുത്തുന്ന നദി മുറിച്ചുകടക്കുമ്പോള്‍, കാളയുടെ തലയോട്ടിക്കു ചുറ്റും നൃത്തം ചെയ്തപ്പോള്‍, കൊടുമുടിയില്‍ ശുദ്ധീകരിക്കുന്ന വെള്ളത്തില്‍ മുങ്ങിക്കുളിച്ചപ്പോള്‍, ഞാന്‍ പഠിച്ച പാഠങ്ങള്‍ അവ മറ്റു പലര്‍ക്കും പകരാനായി എന്നില്‍നിന്ന് കവിഞ്ഞൊഴുകിയതാണോ, അതോ മറ്റുള്ളവര്‍ ആവശ്യമെന്ന നിലയിലോ ആരോപണമെന്ന നിലയിലോ എനിക്കയച്ച സന്ദേശങ്ങള്‍ മാത്രമാണോ എന്ന് അറിയില്ലെന്ന് ഇത്രയേറെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുശേഷവും ഞാന്‍ പറയും. ഇത് ഞാന്‍ അനുഭവിച്ചതാണോ സൃഷ്ടിച്ചതാണോ എന്നെനിക്കറിയില്ല. എനിക്കറിയില്ല, അത് സത്യമോ കവിതയോ എന്ന്, നൈമിഷികമോ നിരന്തരമോ എന്ന്, ഈ നിമിഷം ഞാന്‍ അനുഭവിക്കുന്ന കാവ്യങ്ങള്‍, പിന്നീടു ഞാന്‍ പദ്യത്തിലെഴുതുന്ന അനുഭ വങ്ങള്‍.

പ്രിയ സുഹൃത്തുക്കളേ, ഇതില്‍നിന്നെല്ലാം കവി മറ്റുള്ളവരില്‍നിന്ന് പഠിക്കേണ്ട ഒരുള്‍ക്കാഴ്ച ഉരുത്തിരിയുന്നു. തരണം ചെയ്യാനാവാത്ത ഏകാന്തതയില്ല. എല്ലാ പാതകളും ഒരേ ലക്ഷ്യത്തിലേക്കാണ്. നമ്മളെന്താ ണെന്ന് മറ്റുള്ളവരെ ധരിപ്പിക്കുക. ഏകാന്തതയും പ്രയാസങ്ങളും ഒറ്റപ്പെ ടലും നിശ്ശബ്ദതയും തരണം ചെയ്‌തേ നമുക്ക് ആ മായാമോഹന കേന്ദ്രത്തില്‍ എത്തി, വികൃതമായി നൃത്തംവെക്കാനും ശോകഗാനങ്ങള്‍ പാടാനും കഴിയുകയുള്ളൂ. എന്നാല്‍ ഈ നൃത്തത്തിലും ഈ ഗാനത്തിലും മനുഷ്യരാണെന്ന ബോധവും പൊതുവായ ഭാവിയുണ്ടെന്ന വിശ്വാസവും വഴി, നമ്മുടെ മനസ്സാക്ഷിയുടെ ഏറ്റവും പ്രാചീനമായ അനുഷ്ഠാനങ്ങള്‍ നിറവേറുന്നു.
കുറച്ചോ കുറെയേറെയോ പേര്‍ എന്നെ, സൗഹാര്‍ദത്തിന്റെയും ബാധ്യതയുടെയും മേശയ്ക്കരികില്‍ ഇരിക്കാന്‍ വയ്യാത്ത പക്ഷപാതിയെന്നു കരുതിയാലും, എതിര്‍ക്കാന്‍ എനിക്കാഗ്രഹമില്ല. കാരണം, ആരോപണമോ ന്യായീകരണമോ കവിയുടെ ചുമതലകളില്‍പ്പെടുമെന്നു ഞാന്‍ കരുതുന്നില്ല. എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും കവിതയെ ഭരിക്കുന്ന ഒറ്റക്കവിയുമില്ല. ഒരു കവി തന്റെ കൂട്ടുകാര്‍ക്കെതിരെ ആരോപണം ഉന്നയിക്കാന്‍ പുറപ്പെടുന്നെങ്കില്‍, അല്ലെങ്കില്‍ മറ്റൊരു കവി ന്യായമോ അന്യായമോ ആയ ആരോപണങ്ങളെ ചെറുക്കാന്‍ സമയം പാഴാക്കുന്നെങ്കില്‍ എന്റെ വിശ്വാസം, ഢംഭ് മാത്രമാണ് അങ്ങനെ നമ്മളെ വഴിതെറ്റിക്കുക എന്നാണ്. കവിതയുടെ ശത്രുക്കളെ കണ്ടെത്താനാവുക കവിത പ്രയോഗിക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിലോ അതിനെ സംരക്ഷിക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിലോ അല്ല, മറിച്ച് കവിയുടെ പൊരുത്തമില്ലായ്മയിലാണ് എന്നാണ് എന്റെ വിചാരം. അതുകൊണ്ട്, തന്റെ ഏറ്റവും വിസ്മൃതരും ചൂഷിതരുമായ സമകാലികര്‍ക്കുതന്നെ മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുക്കാനുള്ള പ്രാപ്തിയില്ലായ്മയിലും കവിഞ്ഞ് ഒരു കവിക്കും ഗണ്യരായ ശത്രുക്കള്‍ ആരുമില്ല. ഇത് സകലരാജ്യത്തും സകല കാലത്തും ബാധകമാണ്.

കവി ഒരു കൊച്ചു ദൈവമല്ല. അങ്ങനെയല്ലതന്നെ. അയാളെ മറ്റു വേലയും ജോലിയും ചെയ്യുന്നവരെക്കാള്‍ മുന്തിയ പരിഗണനയോടെ ദൈവവിധി തിരഞ്ഞെടുത്തതല്ല. നമ്മുടെ അന്നന്നത്തെ അപ്പം ഉണ്ടാക്കുന്ന ആളാണ് ഏറ്റവും നല്ല കവിയെന്ന് ഞാന്‍ പലപ്പോഴും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള അപ്പക്കാരന്‍, താന്‍ ദൈവമെന്ന് അയാള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. മാവു കുഴച്ച്, അപ്പക്കൂടില്‍ വെച്ച്, സ്വര്‍ണവര്‍ണങ്ങളില്‍ ചുട്ടെടുത്ത്, സഹവര്‍ത്തിത്വത്തിന്റെ ചുമതലയെന്ന നിലയില്‍ നമുക്ക് അന്നന്നത്തെ അപ്പം തന്ന് ഇയാള്‍ തന്റെ പ്രൗഢവും നാട്യമില്ലാത്തതുമായ ക്രിയ നിര്‍വഹിക്കുന്നു. ഈ ലളിതമായ ബോധം നേടാന്‍ കവിക്കാവുകയാണെങ്കില്‍ ഇതും വലിയൊരു പ്രവൃത്തിയുടെ ഘടകമായി മാറും. ഒരു സമുദായത്തിന്റെ നിര്‍മാണം, മനുഷ്യവംശത്തെ വലയം ചെയ്യുന്ന സാഹചര്യങ്ങളെ മാറ്റല്‍, മനുഷ്യവംശത്തിന്റെ ഉല്‍പന്നങ്ങളായ അപ്പം, സത്യം, വീഞ്ഞ്, സ്വപ്നങ്ങള്‍ എന്നിവയെ കൈമാറ്റം ചെയ്യല്‍, ഇവയ്‌ക്കൊക്കെ രൂപംനല്‍കുന്ന ലളിതമോ സങ്കീര്‍ണമോ ആയ ഘടനയില്‍ ഒരു ഘടകം. താന്‍ ഏറ്റെടുത്ത കാര്യം, തന്റെ ഉദ്യമം, എല്ലാ ആളുകളുടെയും ദൈനം ദിന പ്രവൃത്തിയോട് തനിക്കുള്ള മമത, ഇതെല്ലാം ഓരോരുത്തരുടെ കൈ യിലും എത്തിക്കാനുള്ള ഒരിക്കലും പൂര്‍ത്തിയാവാത്ത ഈ സമരത്തില്‍ കവി പങ്കാളിയാവുകയാണെങ്കില്‍, കവിക്ക്, വിയര്‍പ്പിലും അപ്പത്തിലും വീഞ്ഞിലും മനുഷ്യരാശിയുടെ മുഴുവന്‍ സ്വപ്നത്തിലും പങ്കാളിയാവണം. കവി പങ്കാളിയാവും. സാധാരണക്കാരാവുക എന്ന ഒഴിവാക്കാന്‍ വയ്യാത്ത ഈ രീതിയിലൂടെ മാത്രമേ കവിതയ്ക്ക്, ഓരോ കാലഘട്ടത്തിലും അതില്‍ നിന്ന് കൂടെക്കൂടെ മുറിച്ചുകളഞ്ഞ (ഓരോ കാലഘട്ടത്തിലും നമ്മളെയും ചെത്തിക്കുറച്ചതുപോലെത്തന്നെ) ഗംഭീര വിശാലത തിരികെ നല്കാ നാവൂ.

എന്നെ ഒരു ആപേക്ഷിക സത്യത്തിലേക്കെത്തിച്ച അബദ്ധങ്ങളും ആവര്‍ത്തിച്ച് അബദ്ധങ്ങളിലേക്ക് തിരികെ എത്തിച്ച സത്യങ്ങളും, സര്‍ഗാത്മക പ്രക്രിയ എന്നു പറയുന്നത് പഠിക്കാനോ പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കാനോ (അതിനു കഴിഞ്ഞെന്ന് ഞാന്‍ ഒരിക്കലും അവകാശപ്പെട്ടിട്ടില്ല), സാഹിത്യ ത്തിന്റെ ദുര്‍ഗമമായ ശൃംഗങ്ങളില്‍ എത്താനോ എന്നെ അനുവദിച്ചില്ല. എങ്കിലും ഒരു കാര്യം ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കി. നമ്മള്‍ തന്നെയാണ് മിത്തുകളുടെ സൃഷ്ടിയിലൂടെ പിശാചുകളെ ആവാഹിക്കുന്നത്. നമ്മള്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന, ഉപയോഗിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന വസ്തുക്കളില്‍നിന്ന് പിന്നീട് നമ്മുടെ വികാസത്തിനും ഭാവിയിലെ വികാസത്തിനും തടസ്സങ്ങള്‍ ഉയരുന്നു. തെറ്റുപറ്റാത്ത തരത്തില്‍ നമ്മള്‍ യാഥാര്‍ഥ്യത്തിലേക്കും യഥാതഥ വാദത്തിലേക്കും നയിക്കപ്പെടുന്നു. അതിനര്‍ഥം നമുക്കു ചുറ്റുമുള്ള എല്ലാറ്റിനെയും മാറ്റങ്ങളുടെ രീതിയെയുംപറ്റി നമ്മള്‍ പരോക്ഷമായി ബോധമുള്ളവരാകുന്നു. പിന്നെ വൈകിയെന്നു തോന്നുന്ന വേളയില്‍ നമ്മള്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നു, നമ്മള്‍ ഒരു പെരുപ്പിച്ച പ്രതിബന്ധത്തെ കെട്ടിപ്പൊക്കിയതാണെന്നും ജീവിതത്തെ വികസിക്കാനും പൂത്തുലയാനും സഹായിക്കുന്നതിനു പകരം സജീവമായതിനെ കൊല്ലുകയാണെന്നും നമ്മള്‍ നമുക്കു മേല്‍ ഒരുതരം യഥാതഥ സമീപനം അടിച്ചേല്പിക്കുന്നു. ഇതാവട്ടെ, നമ്മുടെ ഒഴിച്ചുകൂടാത്ത കര്‍ത്തവ്യമെന്ന് നാം കരുതിയ കെട്ടിടനിര്‍മാണം നടത്താതിരിക്കെത്തന്നെ അതിനുള്ള ഇഷ്ടികകളെക്കാള്‍ കനത്തതാണെന്ന് പിന്നീട് നമ്മള്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നു. വിരുദ്ധമായ അവസ്ഥയില്‍ ദുര്‍ഗ്രാഹ്യമെന്ന വിഗ്രഹത്തെ (ളലശേവെ) (അല്ലെങ്കില്‍ കുറച്ചുപേര്‍ക്കു മാത്രം ഗ്രാഹ്യമായതെന്ന വിഗ്രഹത്തെ) വിശിഷ്ടവും നിഗൂഢവുമെന്ന വിഗ്രഹ ത്തെ സൃഷ്ടിക്കുന്നതില്‍ നാം വിജയിച്ചാല്‍, യാഥാര്‍ഥ്യത്തെയും അതിന്റെ യഥാതഥമായ ച്യുതികളെയും നാം വിഗണിച്ചാല്‍ നമ്മള്‍ ദുഷ്‌കരമായ രാജ്യത്ത് അകപ്പെടും. ഇലകളും ചളിയും ആവിയും ഉള്ള ചളിക്കുണ്ട്, അവിടെ നമ്മുടെ പാദങ്ങള്‍ പൂണ്ടുപോവും. വിനിമയത്തിന്റെ അസാധ്യത നമ്മളെ ശ്വാസംമുട്ടിക്കും.

ഞങ്ങള്‍ വിശാലമായി വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന അമേരിക്കന്‍ പ്രദേശത്തെ എഴുത്തുകാരുടെ കാര്യമെടുത്താല്‍, ഈ വമ്പന്‍ ശൂന്യത ഇറച്ചിയും ചോര യുമുള്ള ജീവികളെക്കൊണ്ട് നികത്താനുള്ള ആഹ്വാനത്തിന് ഞങ്ങള്‍ സദാ കാതോര്‍ക്കുന്നു. നിറവേറ്റാന്‍ ബാധ്യതയുള്ളവരെന്ന ബോധം ഞങ്ങള്‍ക്കുണ്ട്. അതേസമയം, ശൂന്യവും ശൂന്യമായതുകൊണ്ടുതന്നെ അനീതിക്കും ശിക്ഷയ്ക്കും ദുരിതത്തിനും കുറവില്ലാത്തതുമായ ഒരു ലോകത്തില്‍ വിമര്‍ശന സ്വഭാവമുള്ള വിനിമയം ചെയ്യുക എന്ന ഒഴിക്കാനാവാത്ത കര്‍ത്തവ്യം ഞങ്ങള്‍ നേരിടുന്നു. തകര്‍ന്നടിഞ്ഞ സ്മാരകസ്തംഭങ്ങളിലെ ശില്പങ്ങളിലും കല്ലിലും ഗ്രഹവിസ്തൃതിയിലും പ്രാചീനമായ നിബിഡവനങ്ങളിലും ഇടിമുഴക്കംപോലെ ഗര്‍ജിക്കുന്ന നദികളിലും ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന പഴയ സ്വപ്നങ്ങളെ ഉണര്‍ത്തുന്ന ബാധ്യതയും ഞങ്ങള്‍ അറിയുന്നു. മൂകമായ ഒരു വന്‍കരയിലെ ഏറ്റവും വിദൂരമായ പ്രദേശങ്ങള്‍ പോലും ഞങ്ങള്‍ക്ക് വാക്കുകള്‍ കൊണ്ടു നിറയ്ക്കണം. കെട്ടുകഥകള്‍ പടയ്ക്കുകയും പേരുകള്‍ നല്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഈ ജോലി ഞങ്ങളെ ഉന്മത്തരാക്കുന്നു. ഒരുപക്ഷേ, എന്റെ എളിയ കാര്യത്തില്‍ നിര്‍ണായകമായ കാര്യം ഇതാണ്. അങ്ങനെയെങ്കില്‍ എന്റെ അത്യുക്തികളും കവിഞ്ഞൊ ഴുകലും വാചാടോപവും ഒരു അമേരിക്കക്കാരന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും ലളിതമായ സംഭവങ്ങളില്‍ കവിഞ്ഞൊന്നുമല്ല. എന്റെ പദ്യങ്ങള്‍ ഓരോന്നും തൊട്ടറിയാവുന്ന വസ്തുവായി ഇടംതിരിഞ്ഞെടുത്ത വയാണ്. എന്റെ കാവ്യങ്ങളില്‍ ഒരോന്നും ഉപയോഗപ്രദമായ പ്രവര്‍ത്തനോ പകരണം ആണെന്ന് അവകാശപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്റെ പാട്ടുകളില്‍ ഓരോന്നും പരസ്​പരം ഛേദിക്കുന്ന പാത്രങ്ങള്‍ക്ക് കണ്ടുമുട്ടാനുള്ള അടയാളമാവാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. അല്ലെങ്കില്‍ നമുക്കു പുറകേ വരുന്ന ആര്‍ക്കെങ്കിലും പുതിയ അടയാളങ്ങള്‍ കൊത്തിവെക്കാനുള്ള മരക്കഷ്ണമോ കല്ലോ എന്ന നില യില്‍.

കവിയുടെ കര്‍ത്തവ്യത്തെ അങ്ങേയറ്റത്തെ ഈ അനന്തരഫലങ്ങളിലേക്കു വ്യാപിപ്പിച്ചതിലൂടെ, ശരിയായാലും തെറ്റായാലും, ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. സമൂഹത്തിലായാലും ജീവിതത്തിനു മുന്‍പാകെയായാലും എന്റെ നിലപാട് എളിയരീതിയില്‍ പക്ഷംചേരലാണെന്ന്. ധാരാളം അന്തസ്സുള്ള ദൗര്‍ഭാഗ്യങ്ങളും, തനിച്ചുള്ള വിജയങ്ങളും തിളക്കമുള്ള പരാജയങ്ങളും കണ്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഇത് തീരുമാനിച്ചു. അമേരിക്കയുടെ സമരവേദിയുടെ മധ്യത്തില്‍ എന്റെ മാനുഷികമായ ചുമതല, ജീവനും ആത്മാവുമടക്കം, ദുരിതവും പ്രതീക്ഷയും പേറിക്കൊണ്ട് സംഘടിതജനശക്തിയോടൊപ്പം ചേരുക മാത്രമാണെന്ന് ഞാന്‍ കണ്ടു. കാരണം ഈ മഹാ ജനകീയപ്രവാഹത്തില്‍നിന്നു മാത്രമേ എഴുത്തുകാര്‍ക്കും ദേശങ്ങള്‍ക്കും ആവശ്യമായ മാറ്റം വരുകയുള്ളൂ. എന്റെ നിലപട് വെറുപ്പും സൗഹാര്‍ദവും നിറഞ്ഞ എതിര്‍പ്പുകള്‍ക്ക് കാരണമായിട്ടുണ്ടെങ്കിലും വിദൂരസ്ഥവും ക്രൂരവുമായ ഞങ്ങളുടെ ദേശങ്ങളില്‍ ഇരുട്ട് നീങ്ങി വെളിച്ചം പരക്കണമെന്ന് നമ്മള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നെങ്കില്‍, ഞങ്ങളെ വായിക്കാനോ, വായന തന്നെയോ പഠിക്കാത്ത, എന്തെങ്കിലും എഴുതാനോ ഞങ്ങള്‍ക്കെഴുതാനോ അറിഞ്ഞുകൂടാത്ത ദശലക്ഷക്കണക്കിനാളുകള്‍ അന്തസ്സു കൈവരിക്കണമെന്ന് -അതില്ലാതെ അവര്‍ക്കു പൂര്‍ണമനുഷ്യരാവാന്‍ കഴിയില്ല- നമ്മള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നെങ്കില്‍, എഴുത്തുകാരന് ഇതല്ലാതെ മറ്റൊരു വഴിയും ഞാന്‍ കാണുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം.

നൂറ്റാണ്ടുകളായി കുറ്റപ്പെടുത്തലിന്റെ ഭാരം വലിക്കുന്ന ജനങ്ങളുടെ തകര്‍ന്ന ജീവിതമാണ് നമ്മള്‍ക്ക് പൈതൃകമായി കിട്ടിയിരിക്കുന്നത്. സ്വര്‍ഗീയ ജീവിതം നയിച്ച ആളുകള്‍, ഏറ്റവും സംശുദ്ധര്‍, ലോഹവും കല്ലുംകൊണ്ട് അത്ഭുതകരമായ ഗോപുരങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കിയവര്‍, അവരുടെ നിര്‍മിതി വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന വൈദഗ്ധ്യത്തിന്റെ ഉത്തമ മാതൃകകളാണ്. അവരെ ഇപ്പോഴും മാറാതെ നില്‍ക്കുന്ന കൊളോണിയലിസത്തിന്റെ ഭീകരമായ കാലഘട്ടങ്ങളില്‍ പെട്ടെന്ന് കൊള്ളയടിക്കുകയും നിശ്ശബ്ദരാക്കുകയുമുണ്ടായി.

നമ്മുടെ പ്രാരംഭ മാര്‍ഗദര്‍ശകങ്ങള്‍ സമരവും പ്രതീക്ഷയുമാണ്. ഓരോ മനുഷ്യനിലും ഏറ്റവും വിദൂരമായ കാലഘട്ടങ്ങള്‍ ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. നിഷ്‌ക്രിയത, തെറ്റുകള്‍, ദുരിതങ്ങള്‍, നമ്മുടെ കാലത്തിന്റെ അടിയന്തരത കള്‍, ചരിത്രത്തിന്റെ ഗതിവേഗം. വിശാലമായ അമേരിക്കന്‍ വന്‍കരയിലെ ഫ്യൂഡല്‍ ഭൂതകാലത്തിന്റെ തുടര്‍ച്ചയ്ക്കുവേണ്ടി ഞാന്‍ എന്തെങ്കിലും തരത്തില്‍ ഉദ്യമിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ എനിക്കെന്തു സംഭവിക്കുമായിരുന്നു? ഇപ്പോള്‍ എന്റെ രാജ്യത്തുണ്ടായിരിക്കുന്ന മാറ്റത്തില്‍ ചെറിയ അളവിലെങ്കി ലും പങ്കെടുത്തെന്ന് അഭിമാനിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ സ്വീഡന്‍ എനിക്കു നല്കിയ അംഗീകാരത്തിന്റെ ദീപപ്രഭയില്‍ നില്ക്കുന്ന എനിക്ക് എങ്ങനെ ദൃഷ്ടിയുയര്‍ത്തി നോക്കാന്‍ പറ്റുമായിരുന്നു? എത്രയോ എഴുത്തുകാര്‍ ഭൂതകാലത്തെ കൊള്ളയും ബലാത്കാരവും (ഇരു ദൈവങ്ങള്‍ അമേരിക്കക്കാരില്‍നിന്ന് എല്ലാം തട്ടിയെടുത്തത്) തള്ളിപ്പറയുന്നതെന്തുകൊണ്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കണമെങ്കില്‍ അമേരിക്കയുടെ ഭൂപടത്തില്‍ നോക്കി അതിന്റെ ഉജ്ജ്വലമായ ബാഹുല്യത്തിനും ഞങ്ങളെ വലയംചെ യ്യുന്ന വിശാലമായ ഇടങ്ങളുടെ വിശ്വവ്യാപിയായ ഔദാര്യത്തിനും മുന്നില്‍ സ്വയം പ്രതിഷ്ഠിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

ബാധ്യത വീതിക്കുക എന്ന ശ്രമകരമായ മാര്‍ഗമാണ് ഞാന്‍ തിരഞ്ഞെടുത്തത്. വ്യക്തിയെ സൂര്യനായും വ്യവസ്ഥയുടെ കേന്ദ്രമായും ആരാധിക്കുന്നതിനു പകരം അന്തസ്സുള്ള ഒരു സൈന്യത്തിന് എന്റെ സേവനം എല്ലാ എളിമയോടുംകൂടി നല്കാനാണ് ഞാന്‍ ഇഷ്ടപ്പെട്ടത്. ഈ സൈന്യം ഇടയ്ക്കിടെ അബദ്ധങ്ങള്‍ കാണിക്കാം. എങ്കിലും അവിരാമം അതു മുന്നോട്ടുപോകുന്നു. വിരോധികളുടെ കാലത്തിനു നിരക്കായ്കയ്ക്കും പിടിവാശിക്കാരുടെ അക്ഷമക്കും എതിരെ ദിനംപ്രതി പൊരുതുന്നു. കവിയെന്ന നിലയിലുള്ള എന്റെ ചുമതലകളില്‍, പനിനീര്‍പുഷ്പത്തോടും സമ്മതിയോടും, ഉദാത്ത പ്രണയത്തോടും അവിരാമമായ അഭിലാഷത്തോടുമുള്ള ചങ്ങാത്തം മാത്രമല്ല വരുന്നത്, മറിച്ച് ഞാന്‍ എന്റെ കവിതയില്‍ ഉള്‍ക്കൊളളിച്ചിട്ടുള്ള അയവില്ലാത്ത മനുഷ്യപ്രവൃത്തിയോടുള്ള ചങ്ങാത്തവും വരുന്നു.

അസന്തുഷ്ടനും പ്രതിഭാശാലിയുമായ ഒരു കവി, നിരാശരായ ആത്മാക്കളില്‍ വെച്ചേറ്റവും ഭയങ്കരനായ ആള്‍, ഇന്നേക്ക് കൃത്യം നൂറുവര്‍ഷം മുമ്പ് ഈ പ്രവചനം എഴുതി, 'വെളുക്കുമ്പോള്‍ ഉജ്ജ്വല ക്ഷമയാല്‍ സായുധരായി നമ്മള്‍ ശോഭനമായ നഗരങ്ങളിലേക്കു പ്രവേശിക്കും.'

പൂര്‍വജ്ഞാനിയായ റേങ്‌ബോയുടെ ഈ പ്രവചനത്തില്‍ ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഇരു പ്രദേശത്തുനിന്നാണ് ഞാന്‍ വരുന്നത്. ചെങ്കുത്തായ ഭൂഘടനകൊണ്ട് മറ്റെല്ലാ നാടുകളില്‍നിന്നും വേറിട്ടുകിടക്കുന്ന ഒരു നാട്ടില്‍നിന്ന്. കവികളില്‍ ഏറ്റവും നിരാലംബനാണു ഞാന്‍. എന്റെ കവിത നാടനാണ്, മര്‍ദിതവും മഴപെയ്യുന്നതുമാണ്. എങ്കിലും ഞാന്‍ എപ്പോഴും മനുഷ്യനില്‍ വിശ്വാസമര്‍പ്പിച്ചു. എനിക്ക് പ്രതീക്ഷ നഷ്ടമായില്ല. ഒരു പക്ഷേ, ഇതുകൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ എന്റെ കവിതയും കൊടിയുമായി ഇപ്പോള്‍ ഇത്രത്തോളം എത്തിയത്.

അവസാനമായി നല്ലവരായ ജനങ്ങളോടും തൊഴിലാളികളോടും കവികളോടും ഇതുപറയാന്‍ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അതായത് റേങ്‌ബോ യുടെ ഈ വരിയില്‍ ഭാവി മുഴുവന്‍ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു: ജ്വലിക്കുന്ന ക്ഷമയോടെ മാത്രമേ നമുക്ക് മനുഷ്യവംശത്തിന് പ്രകാശവും നീതിയും അന്തസ്സും നല്‍കുന്ന ശോഭനമായ നഗരം കീഴടക്കാനാവൂ.
എങ്കില്‍ പാടിയത് വെറുതെയാവില്ല. (1971 ഡിസംബര്‍ 13)

പോസ്റ്റ്മാന്‍

Towards Knowledge economy

Excerpts my Paper - Kerala an education destination in association with Rev. Dr. Abraham Mulamoottil
Towards Knowledge economy
As mentioned earlier trigger a knowledge revolution is a need of this hour and Kerala towards a knowledge economy should be our tagline to achieve the target of education destination. All states measure its capacity on the basis its knowledge, skill and man power. Strategies to tap these resources have great relevance. A state like Kerala – a rapidly growing economy, demographic advantage and large pool of young people, strongly recommend to triggering a knowledge revolution in the state. Dr. Manmohan Singh, Prime Minister of India said, “The time has come to create a second wave of institution building, and of excellence in the fields of education, research and capability building so that we are better prepared for the 21st century.” To tap the untapped resources and opportunities, it needs a focused approach and a knowledge-oriented paradigm of development. This knowledge revolution will ease the effort towards knowledge economy and fulfill the dream of an education destination. This involves a significant improvement in existing systems of knowledge as well better avenues for knowledge development. It is more vital to make this effort participatory to ensure equitable access to knowledge across all sections of society. A ubiquitous effort for knowledge revolution will augment domestic research, innovation and facilitates in every sectors like education, health, agriculture, industry etc. this efforts will strengthen the education system and reforms the practices/curriculum existing.
“The idea of the knowledge driven economy is not just a description of high tech industries. It describes a set of new sources of competitive advantage which can apply to all sectors, all companies and all regions, from agriculture and retailing to software and biotechnology”
(New measures for the New Economy, report by Charles Leadbeater, June 1999).

National Knowledge Commission Terms of Reference Build excellence in the educational system to meet the knowledge challenges of the 21st century and increase India’s competitive advantage in fields of knowledge. Promote creation of knowledge in Science & Technology laboratories. Improve the management of institutions engaged in Intellectual Property Rights. Promote knowledge applications in Agriculture and Industry. Promote the use of knowledge capabilities in making government an effective,
transparent and accountable service provider to the citizen and promote widespread sharing of knowledge to maximize public benefit. Kerala is highly networked in a small area with different communities, religions and groups. Additionally vast spread of specialized Keralites all around the globe and lively communication mediums are advantages of Kerala economy. These Non Resident Indians will become our representatives and ambassadors throughout the globe when the knowledge economy emerges. High quality manpower, substantial basic education and professional institutions will play a pivotal role in knowledge revolution. A multidisciplinary approach with core competency training and industrial experience in education are the essential requirement in the step forward.
A knowledge society consists of individual as well as institutions that can provide efficient innovation system, research centers, universities, think tanks, consultants, and other organizations. It comprises of educated and skilled man power that can not only tap the growing stock of global knowledge but assimilate and adapt it to local needs, and create new technology. Information and Communication Technologies (ICT) can facilitate the effective communication, dissemination, and processing of information.
The concept of knowledge society put forward the notion of – ‘it is not degrading but multiplies while we sharing knowledge’. This 'knowledge revolution' promulgates investment needs in science and technology, research and development and knowledge innovations which lead to the overall development. An increased focus on knowledge will strengthen the economic and social development by providing more efficient ways of producing goods and services and delivering them more effectively and at lower costs to a greater number of people. It will act as a medium to bridge the gap between countries as well as communities. The pace towards knowledge economy will catalyze not only government but also the private players to compete with developed countries in the wake of globalization. Additionally it stimulates investment in welfare, human capital, effective institutions, relevant technologies, and innovative and competitive enterprises.

A qualitative approach to education

Excerpts my Paper - Kerala an education destination in association with Rev. Dr. Abraham Mulamootti

A qualitative approach to education

Contemporary world is highly sophisticated and networked with outstanding global technologies which equipped us to go beyond boundaries. It bridges lacuna and reduces geographical divides among countries and people. Now everyone can access resources of world simultaneously without any restrictions. This fast moving technologies and developments tempted us to look education from all angles and forced us to go for a flexible and multidimensional educational approach which focuses on quality rather than quantity. Along with the concept ‘core competency’ a multidisciplinary approach is a need of this hour. While mastering in one field, our education system should be competent to produce human resource with a multidisciplinary approach which abates the inefficiency to link each other. This will preclude the degradation and demarcation of existing pattern and keep our systems away from obsolescence. The revolution in the field of Information Technology has made virtual system as an integral and indispensable part of education. It enhances the opportunities of research and development, accessibility and easiness of education. In the context of these developments, the concept put forward by this paper gives emphasis on quality education rather than simply Right to Education. In order to achieve quality and acquiring knowledge, our key strength should be on high-tech IT infrastructure. It plays a pivotal role in the functioning of all systems and its integration. All the institutes emerging in this knowledge era should highly IT-centered. Research and Development is the another key area which is to ensure quality of education. It strives to encourage scientific thinking among students, providing them an opportunity to understand the nuances of scientific research. Emphasis should be on acquiring knowledge and cultivating the right scientific temperament as well as developing technical skills by providing specialized in house trainings. Incumbent and Students can get sufficient research, industrial and corporate exposure by taking them to industrial visits. This will help to mold a corporate culture among students.

Undoubtedly let’s state that aim of our education is not to create ‘book eaters’ or ‘techno savvies’ but to achieve the aim ‘perfect person in a perfect society’. The true purpose of education is not only just imparting knowledge but also encouraging personal empowerment of every individual with the desire for self development. Key objective of our education should be not to translate knowledge into economics and lucrative jobs and business but to satisfy every individual thereby achieve the quality of life too. Ultimately transforming manpower in to ethical and competent professionals who would be assets to the society will be our new vision. Right attitude, focused approach and planning have utmost importance in education. Career Management Centers, Counseling Centers, Discussions forums, enhanced Training and Planning table are the necessary elements to achieve sustained growth. This will pave a way to encourage growth of the mind, development of character, discipline, and ethical thinking. While thinking about the concept of ‘knowledge society’ where knowledge is shared freely, its basic foundation should be in our mind; knowledge is never lost on sharing - it only multiplies. This emerging concept provides impetus to the betterment of society and the individual. Institute Industry alliance and collaboration/alliances are another important areas. This is essential to update technological developments and create a corporate thinking and mind among individuals. Establishing a link with the industry and research worlds even while acquiring academic knowledge and skill is now fast becoming a necessity to ensure good employability. Innovative efforts and initiatives to bridge the Industry-Academy divide, Entrepreneurship Development, corporate dynamism is the significant components to achieve the target of quality education.

In keeping with India’s Vision 2020, “Our future depends not on what will happen to us, but on what we decide to become and on the will to create it”, students are equipped to be the change agent that will revitalize and sustain this revolution. This proposed approach for quality education leads to inculcating a flair for leadership, dynamism, courage of conviction, and unwavering commitment to excellence - all qualities necessary that will take our nation to new heights.

Towards Knowledge economy

Capitalism - Capital
Communal ism - Labor
both ended.
Now a third factor that is knowlegde

5 F's to know before selecting an institute

5 f'S
Founding Personalities
Faculties
Facilities
Fees
Facts

China Rail

China to Build Rail on India’s Northeastern Border

China making a serious concerns to the security of India by making rails and roads, It may a part of their strings of Pearl strategy. Their port making in Humbantotta, SriLanka is in progress. Additionally their efforts of roads and rail to Nepal, Tibet and nearby Arunachal in the name of tourism and development are not showing a good sign. Its their intelligence plan to reach easily to the boards of India and strengthen surveillance system.  Chinese strategy to getting close with Indian neighbors also disturbing India. As a nation with bad history and rule, no one can believe them  because they are the duplicate makers - center of duplicate.

Oct. 15 – In addition to extending its rail service from Lhasa to Nepal, China also plans to expand its rail line to Nyangtri, a city located right on the border of Arunachal Pradesh.
Most of Arunachal Pradesh is currently claimed by China as a part of South Tibet. Its existing northern border reflects a 1914 treaty held between the United Kingdom and a Tibetan government, but the treaty was not enforced by India until 1950, and has yet to be recognized by the Chinese government at all.
Nyangtri is also where the Brahmaputra, a trans-national river that originates in Tibet, may be diverted northwards by the Chinese.
Strategic affairs expert Brahma Chellaney told India’s The Economic Times that the rail link to Nyangtri has serious geopolitical implications.
“The building of the railway to this area is significant because of two reasons: China has unveiled plans to construct there the world’s largest dam which will be more than twice bigger than Three Gorges Dam, now the world’s largest dam, and also because it will strengthen China’s rapid military deployment capability in the eastern (Arunachal) sector,” said Chellaney, adding that with the building of this rail way, China will be in a better position to rapidly deploy forces to its western-most territories.

read it from http://www.2point6billion.com/news/2010/10/15/china-to-build-rail-on-indias-northeastern-border-7611.html

World Cup Starts

Yet another Mamank of sports - ICICI Cricket World cup starts today with a match between India and Bangladesh.

This is  the 10th World Cup. Prior to the ICC Cricket World Cup 2011, 9 Cricket World Cups have been organized by ICC. Australia have emerged winner on the most occasions – 4. Closely following is West Indies, who won the inaugural and the very next World Cup. All the Indian Subcontinent teams – India, Pakistan and Sri Lanka have won 1 World Cup each. Australia won in 1987, 1999, 2003 and 2007. West Indies won on 1975 (the first World Cup) and 1979. India won the World Cup in 1983, Pakistan won the World Cup in 1992 and Sri Lanka won in 1996.
ICC Cricket World Cup 2011 schedule and Cricket World Cup 2011 fixtures: ICC Cricket World Cup 2011 schedule and Cricket World Cup 2011 fixtures are given below on our website.

Match	Date	Teams	Venue
1	19 Feb	India vs Bangladesh	Dhaka
2	20 Feb	New Zealand vs Kenya	Chennai
3	20 Feb	Sri Lanka vs Canada	Hambantota
4	21 Feb	Australia vs Zimbabwe	Ahmedabad
5	22 Feb	England vs Netherlands	Nagpur
6	23 Feb	Pakistan vs Kenya	Hambantota
7	24 Feb	South Africa vs West Indies	New Delhi
8	25 Feb	Australia vs New Zealand	Nagpur
9	25 Feb	Bangladesh vs Ireland	Dhaka
10	26 Feb	Sri Lanka vs Pakistan	Colombo
11	27 Feb	India vs England	Kolkata*
12	28 Feb	West Indies vs Netherlands	New Delhi
13	28 Feb	Zimbabwe vs Canada	Nagpur
14	1 Mar	Sri Lanka vs Kenya	Colombo
15	2 Mar	England vs Ireland	Bangalore
16	3 Mar	South Africa vs Netherlands	Mohali
17	3 Mar	Pakistan vs Canada	Colombo
18	4 Mar	New Zealand vs Zimbabwe	Ahmedabad
19	4 Mar	Bangladesh vs West Indies	Dhaka
20	5 Mar	Sri Lanka vs Australia	Colombo
21	6 Mar	India vs Ireland	Bangalore
22	6 Mar	England vs South Africa	Chennai
23	7 Mar	Kenya vs Canada	New Delhi
24	8 Mar	Pakistan vs New Zealand	Pallekelle
25	9 Mar	India vs Netherlands	New Delhi
26	10 Mar	Sri Lanka vs Zimbabwe	Pallekelle
27	11 Mar	West Indies vs Ireland	Mohali
28	11 Mar	Bangladesh vs England	Chittagong
29	12 Mar	India vs South Africa	Nagpur
30	13 Mar	New Zealand vs Canada	Mumbai
31	13 Mar	Australia vs Kenya	Bangalore
32	14 Mar	Pakistan vs Zimbabwe	Pallekelle
33	14 Mar	Bangladesh vs Netherlands	Chittagong
34	15 Mar	South Africa vs Ireland	Kolkata
35	16 Mar	Australia vs Canada	Bangalore
36	17 Mar	England vs West Indies	Chennai
37	18 Mar	Sri Lanka vs New Zealand	Mumbai
38	18 Mar	Ireland vs Netherlands	Kolkata
39	19 Mar	Australia vs Pakistan	Colombo
40	19 Mar	Bangladesh vs South Africa	Dhaka
41	20 Mar	Zimbabwe vs Kenya	Kolkata
42	20 Mar	India vs West Indies	Chennai
43	23 Mar	First Quarterfinal	Dhaka
44	24 Mar	Second Quarterfinal	Colombo
45	25 Mar	Third Quarterfinal	Dhaka
46	26 Mar	Fourth Quarterfinal	Ahmedabad
47	29 Mar	First Semifinal	Colombo
48	30 Mar	Second Semifinal	Mohali
49	02 Apr	FINAL	Mumbai
*To be confirmed. Most probably it would be played in M Chinnaswamy Stadium, Bengaluru (Bangalore).

.
Cricket World Cup 2011 venue: With India as the main host of ICC Cricket World Cup 2011, Cricket World Cup 2011 venue includes stadiums of cities like Dhaka, Mumbai, Kolkata, Mohali, Colombo, Chennai, Nagpur, Ahmedabad, chittagong and Bangalore. Cricket World Cup 2011 venue also includes new venues like Pallekelle and Hambantota – both being in Sri Lanka.
Cricket World Cup 2011 teams: Cricket World Cup 2011 teams include 4 times winner Australia, 2 times winners West Indies, South Africa, India, Pakistan, Sri Lanka, Bangladesh, Zimbabwe, New Zealand, Netherlands, Canada, Ireland, England and Kenya. Groups in which Cricket World Cup 2011 teams are divided:
Group A – Australia, Pakistan, New Zealand, Sri Lanka, Zimbabwe, Canada and Kenya.
Group B – India, South Africa, England, Bangladesh, West Indies, Netherlands and Ireland.

Most amazing things I look forward is
1. India's World cup win

2. Race of Sachin to Records.

All my dear Cricket fans, Let's wait for this awesome journey.

China’s String of Pearls

Before Going to the excerpts, let me crystalise what is String of Pearl strategy of China

the string of pearls strategy is basically a grand Chinese plan to build a Chinese dominated hegemony in the Indian ocean region by supporting militarily and economically many nations in the Indian ocean rim in return for military privileges some of the pearls on this string are
1-the Chinese intelligence gathering post at the cocos islands off Myanmar
2-the Chinese built naval ports at gwadar and pasni ain pakistan , not to mention the Chinese built nuclear power plants and defense industries in that country.
3-the Chinese support to Nepalese maoists.
4-the Chinese support in terms of weapon sales to many east African nations.
5-the Chinese are reported to be building a port at srilanka as well.

China’s String of Pearls Strategy

By Chris Devonshire-Ellis

Mar. 18 – China’s “string of pearls” strategy appears to be taking another step forward as Beijing increases ties with the Sri Lankan government. The strategy, which was the subject of a 2005 U.S. China Commission report to Congress, is driven by China’s need to secure foreign oil and trade routes critical to its development. This has meant establishing an increased level of influence along sea routes through investment, port development and diplomacy.

To date, China’s investments extend from Hainan Island in the South China Sea, through the littorals of the Straits of Malacca, including port developments in Chittagong in Bangladesh; Sittwe, Coco, Hianggyi, Khaukphyu, Mergui and Zadetkyi Kyun in Myanmar; Laem Chabang in Thailand; and Sihanoukville in Cambodia. They extend across the Indian Ocean, Sri Lanka, the Maldives, Pakistan’s Gwadar Port, and in islands within the Arabian Sea and into the Persian Gulf.

Not surprisingly, both the U.S. and Indian governments are concerned, part of these developments include the upgrading of airstrips, many supported with military facilities, such as the facility on Woody Island, close to Vietnam. These developments mean that the balance of power within the Indian and Arabian Gulf has now shifted away from the traditional Indian government management, backed up with U.S. military strength, but to China, backed up with regional diplomatic ties that dispense with the need to engage with either power.

The strategy has been developed partially in response to a lack of progress on the Kra Canal project in Thailand, which would directly link the Indian Ocean with the South China Sea. The “string of pearls” strategy however provides a forward presence for China along the sea lines of communication that now anchor China directly to the Middle East. The question both the United States and India have is whether this strategy is intended purely to cement supply lines and trade routes, or whether China will later use these in a bid to enforce regional supremacy.

India has not been an innocent party to the development of the “string of pearls.” Somewhat foolishly, it threatened to cut off China’s choke point for oil and trade – the Malacca Straits – in both 1971 and 1999, when it moved to blockade Karachi Port which at the time handled 90 percent of Pakistan’s sea trade, including oil supplies to China. India has also recently attempted to persuade the Sri Lankan government not to permit Chinese development of the country’s Hambantota Port, a project that is now well underway. Chinese investment in Sri Lanka is also likely to significantly increase given the likely conclusion of the civil war, and Chinese interests in drilling for oil off the coast of Northeast Sri Lanka.

As America’s influence in the region wanes, China’s strategy appears to be conservatively supported by other Southeast Asian nations, with the potential exception of India. Pro-U.S. nations such as Japan, South Korea, Australia and the Philippines find it in their own self interests to improve and develop ties with China, while nations such as Pakistan, Vietnam, Myanmar and Cambodia are all strong allies of Beijing. The growing perception is that a peaceful region does not now necessarily require a U.S. military presence.

Concerns remain however. Chinese fishing trawlers have been uncovered mapping the ocean floor to facilitate submarine operations, and disputes over territorial waters are increasing as the recent standoff between an American survey ship and Chinese vessels in the South China Sea demonstrates. The United States insists it was operating in international waters, the Chinese claim the incident occurred within their exclusive economic zone. India feels threatened by the perception of a China increasingly encircling the country, with Tibet to the north, a China supported Myanmar regime to the east, an increasingly China-dependent Bangladesh beginning to emerge, and the long standing support China has shown for Pakistan. Given India’s own huge security problems with Pakistan it is unlikely, unless they can influence Sri Lanka, that the Indian government will be able to do much about the development of China’s interest within the region.

As long as Chinese interests remain benign, the “string of pearls” strategy remains the strongest pointer yet that China is both anchoring its energy supply lines with the Middle East and embarking on a level of Southeast Asian trade – and the development of regional prosperity that will come with it – on a scale never seen before. If the strategy continues without the development of regional conflicts, the ASEAN trading bloc, with China at its heart, and the massive emerging markets of India and the other Southeast Asian nations close by, will develop and begin to rival that of the EU and the United States, and lessen China’s dependence on these traditional export markets.

for more visit: http://www.worldaffairsboard.com/pacific-rim-rise-china/46783-china-string-pearls-strategy.html

India to heights

Right here on Yesterday our Minister for Industry and Commerce signed some important agreements with Japan and Malasyia. In the wake of China's astonish growth which overwhelmed Japan, India's pact with Japan has great relevance. Japan has almost agreed for the entry of Indian pharma companies in Japan without any stringent restrictions. Additionally, this Mumbai Delhi Industrial Corridor will develop with the support of Japan. At the same time China has started its chaotic and rubbish plans to stop the dream of India and Japan to the permanent seat of United Nations Security Council. Anand also signed some key agrements with Malasya also.The Comprehensive Economic Cooperation Agreement (CECA) and Free Trade Agreements with both countries make India a pivotal role in Asian economic growth.


Excerpts :

China finally overtook Japan as the second largest economy in the world. The rise of the red dragon was highly anticipated since the beginning of the decade; however, global economic downturn catalyzed a more rapid change in the world order.

China overtook US as the biggest automobile market in 2010 and Germany as the biggest exporter. India , touted by experts as the next big thing after China among developing nations , is expected to overtake Japan by 2037 and become the third largest economy by 20

50. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Another One:

Japan has slipped to the world's third-largest economy, falling behind the blistering speed of China's manufacturing growth, according to Japanese figures released Monday.Japan's cabinet office released its nominal gross domestic product figures for 2010. Japan's economy was valued at $5.47 trillion dollars while China was at $5.88 trillion.

Japan's economy did grow in 2010, but only 3.9%, according to the government. China's is expected to grow more than 10%. At the speed China is growing, Japan's government predicts China will overtake the United States as the world's largest economy in less than 20 years.
China has expanded domestic industries and infrastructure, driven by a surge in exports. Multinational corporations have expanded there, taking advantage of low labor costs.
Japan, meanwhile, has been stuck in stagnation and deflation for two decades. Decisive economic policy has been lost in the revolving door of the country's top leader, with six prime ministers passing through in just five years. Looking ahead, Japan is facing a significant demographic shift, with the world's fastest aging population and one of the globe's lowest birth rates.

0:00 /1:42Chinese mega-brands ready for export

On the national debt issue, Japan's parliament is struggling to cap its GDP-to-debt ratio, which is nearing 200% -- the world's highest among developed nations.
The size of an economy does not tell the entire picture, however: Japan's GDP per head is around $40,000 while China's is $4,500. The standards of living remain remarkably different in the two countries. But the economic size of a country gives a snapshot of not just the financial influence of a nation, but its power in the world's political sphere.

അറബ് ലോകം

രോഷപ്രകടനമായി വിലാപയാത്രകള്‍; അറബ് ലോകം തിളച്ചുമറിയുന്നു

Posted on: 19 Feb 2011

മനാമ/സനാ/ട്രിപ്പോളി/കയ്‌റോ: ജനാധിപത്യ പ്രക്ഷോഭകര്‍ക്കുനേരെ അടിച്ചമര്‍ത്തല്‍ നടപടികളുണ്ടായ അറബ് രാജ്യങ്ങളായ ബഹ്‌റൈനിലും യെമനിലും ലിബിയയിലും വെള്ളിയാഴ്ച ജനം പൂര്‍വാധികം രോഷത്തോടെ വീണ്ടും തെരുവിലിറങ്ങി. ഏകാധിപതി ഹുസ്‌നി മുബാറക്കിനെ പ്രക്ഷോഭത്തിലൂടെ പുറത്താക്കുന്നതില്‍ വിജയിച്ച ഈജിപ്തില്‍ വെള്ളിയാഴ്ച നടന്ന വിജയാഹ്ലാദ പ്രകടനത്തില്‍ പതിനായിരക്കണക്കിനാളുകള്‍ പങ്കെടുത്തു. അതേസമയം, മറ്റൊരു അറബ് രാജ്യമായ ടുണീഷ്യയില്‍ ജനകീയപ്രക്ഷോഭത്തിലൂടെ കഴിഞ്ഞ മാസം പുറത്താക്കപ്പെട്ട ഏകാധിപതി സൈനുല്‍ ആബിദീന്‍ ബിന്‍ അലി പക്ഷാഘാതത്തെത്തുടര്‍ന്ന് സൗദി അറേബ്യയിലെ ആസ്​പത്രിയില്‍ അബോധാവസ്ഥയിലാണെന്ന് റിപ്പോര്‍ട്ട്.

ബഹ്‌റൈനിലും യെമനിലും വ്യാഴാഴ്ച കൊല്ലപ്പെട്ട പ്രക്ഷോഭകരുടെ മൃതദേഹങ്ങള്‍ വഹിച്ചുകൊണ്ടുള്ള വിലാപയാത്രകളിലാണ് ജനരോഷം അണപൊട്ടിയത്. രാജവാഴ്ച അവസാനിപ്പിക്കണമെന്നും അന്ത്യംവരെ ചോര ചിന്തുമെന്നും ബഹ്‌റൈനില്‍ നടന്ന വിലാപയാത്രകളില്‍ സ്ത്രീകളടക്കമുള്ള ആയിരങ്ങള്‍ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. തലസ്ഥാനമായ മനാമയിലെ ഷിയാ പള്ളികളില്‍ വെള്ളിയാഴ്ച നടന്ന പ്രാര്‍ഥനാചടങ്ങുകളിലും രാജകുടുംബത്തിനെതിരായ മുറവിളികളുയര്‍ന്നു. ഷിയാ ഭൂരിപക്ഷ രാജ്യമായ ബഹ്‌റൈനില്‍ സുന്നി രാജകുടുംബമാണ് ഭരണം നടത്തുന്നത്. സുന്നി- ഷിയാ സംഘര്‍ഷം രാജ്യത്ത് പതിവാണെങ്കിലും, ഇപ്പോഴത്തെ പ്രക്ഷോഭം വംശീയഭേദത്തിനതീതമാണെന്നാണ് റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. 'സുന്നിയും ഷിയയുമില്ല, ബഹ്‌റൈനി മാത്രം' എന്നതാണ് പ്രകടനങ്ങളില്‍ മുഴങ്ങിക്കേള്‍ക്കുന്ന പതിവുമുദ്രാവാക്യങ്ങളിലൊന്ന്. മൂന്നര ലക്ഷം ഇന്ത്യക്കാരുള്ള ബഹ്‌റൈനിലെ സംഭവവികാസങ്ങള്‍ നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന് ഇന്ത്യയുടെ വിദേശകാര്യ സെക്രട്ടറി നിരുപമ റാവു വെള്ളിയാഴ്ച 'ട്വിറ്റര്‍' സന്ദേശത്തില്‍ പറഞ്ഞു. വ്യാഴാഴ്ച ബഹ്‌റൈനില്‍ പ്രക്ഷോഭകരും സുരക്ഷാസേനയുംതമ്മിലുണ്ടായ സംഘര്‍ഷങ്ങളില്‍ അഞ്ചുപേര്‍ മരിക്കുകയും 230-ലേറെ പേര്‍ക്ക് പരിക്കേല്‍ക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

വ്യാഴാഴ്ചത്തെ സംഘര്‍ഷങ്ങളില്‍ മൂന്നുപേര്‍ മരിച്ച യെമനിലും വിലാപയാത്രകള്‍ ഏകാധിപത്യവിരുദ്ധ പ്രകടനങ്ങളായി. കൂടാതെ രാജ്യത്തെ വിവിധ നഗരങ്ങളില്‍ പ്രസിഡന്റ് അലി അബ്ദുള്ള സലേഹിന്റെ രാജി ആവശ്യപ്പെട്ട് വെള്ളിയാഴ്ചയും പതിനായിരങ്ങള്‍ തെരുവിലിറങ്ങി.

ലിബിയയില്‍ വ്യാഴാഴ്ച സുരക്ഷാസേന നടത്തിയ നിഷ്ഠൂരമായ അടിച്ചമര്‍ത്തലില്‍ രണ്ട് നഗരങ്ങളിലായി 24 പ്രക്ഷോഭകര്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടതായി മനുഷ്യാവകാശ സംഘടനകള്‍ അറിയിച്ചു. രാജ്യത്തെ പല നഗരങ്ങളിലും വെള്ളിയാഴ്ചയും പ്രകടനങ്ങള്‍ നടന്നു.

ജോര്‍ദാന്റെ തലസ്ഥാനമായ അമ്മാനില്‍ വെള്ളിയാഴ്ച പ്രക്ഷോഭകരും സുരക്ഷാസേനയും തമ്മിലുണ്ടായ ഏറ്റുമുട്ടലുകളില്‍ എട്ടുപേര്‍ക്ക് പരിക്കേറ്റു.

ഈജിപ്തിലെ കയ്‌റോയില്‍ വെള്ളിയാഴ്ച പതിനായിരങ്ങള്‍ അണിനിരന്ന വിജയാഹ്ലാദപ്രകടനം, രാജ്യത്ത് എത്രയുംവേഗം ജനാധിപത്യം സ്ഥാപിക്കാന്‍ പുതിയ സര്‍ക്കാറിനുള്ള താക്കീതുകൂടിയായി. ഹുസ്‌നി മുബാറക്കിനെ പുറത്താക്കിയ ജനകീയപ്രക്ഷോഭത്തിനു പ്രചോദനമേകിയ ജനാധിപത്യസംഘടനകളുടെ കൂട്ടായ്മയായ 'കൊയലിഷന്‍ ഓഫ് ദ റെവലൂഷന്‍ യൂത്തി'ന്റെ ആഭിമുഖ്യത്തിലാണ് വിജയാഹ്ലാദപ്രകടനം നടന്നത്. ജനാധിപത്യപ്രക്ഷോഭത്തിന്റെ സിരാകേന്ദ്രമായിരുന്ന തഹ്‌രീര്‍ ചത്വരത്തില്‍ നടന്ന പ്രകടനം, പ്രക്ഷോഭത്തിനിടെ രക്തസാക്ഷികളായ 365 പേര്‍ക്കുള്ള പ്രണാമം കൂടിയായിരുന്നു. 

 

From Mathrubhum 

Tension continuous............

Tensions in Arab countries augment day by day. Its really alarming, that may cause to a serious reprcussions in the middle east. Followed by the successful people movement in Tunisia and Egypt now it starts fire in Libiya - a neighboring country of Egypt.  Similar revolts are happening in Baharin also.  It apparently shows that agitation against religious/autocrat reign are spreading across Arab countries. Benkhasi in Libiya an African country adamantly fights with police as a part of their democratic movement to end the religious rule.


People gathered around Rounbaout saquare and resisting to disperse. A severe revolt triggered in Tehran - capital of Iran in the midst of a lamentation journey -a civilian who died by the attack of army personnel.  Two persons were killed in Yeman due to the firing of policemen.

In the wake of collective persuasion for a people rally on Thursday through internet, this community agitation started in the second largest city of Libiya - Ben khasi. This immediate agitation started because of the incidental arrest of Fathi Therbil , a strong critic of Col. Gaddhafi rule. Media starts updating each developments on the people movement.  He is one of the representatives of relatives, those who died at Abu Salim jail - one of the notorious jail in 1996. Gadhaffi has been killed more than thousand of people at Abu Salim.
The agitation in Manami, Yaman started after a similar incident. Death of two agitators produced an extreme anger among the civilians and they gathered around the Pearl square- Manila. Opposition party demand for constitution reforms and boycotted Parliament.  A severe attack happened in Yeman between pro Aali Abdulla Salehi (Presedent) and agitators. Thousand of people gathered in Sana - capital city of Yeman against the brutal rule of Ali.
In these developments Iran Parliament members demanded the hang of some opposition leaders those who supported the people revolution. Ahammed Nejad announced a rally of supporters on next day but he is upset over the hangover. American president Barak Obama strongly supports these developments and commented that -" World is looking for the noice of Change" but shown his discontent over the disturbance in Beharin.
 United Youth of Yeman, Iran and Beharin came up with a statement that " WE ARE NOT BEHIND TUNISIANS AND EGYPTIANS".

MGNREGA - a cause for price rise?

Mahatma Gandhi National Rural Employment Scheme - one of the flag ship programs initiated by UPA II now makes serious troubles in the economy. I don't know how many of are aware about this stark but alarming fact. Some experts and economist were addressed the issue recently in few discussions. In the midst of the debates regarding Minimum Wage for MGNREG workers, the amount pump through MNREGA creates serious issues and strong repercussions in our economy. The reality is that the much attracting project and it easiness tempts the rural people to move away from the farms and agriculture fields and forced to clutch on developmental works, cleaning, construction etc. This trend caused a bad impact on agriculture sector that triggered a diminishing trend in  production. The MNREGA raised the liquidity and it gradually affected the economy as price rise, food shortage and inflation. While labor shortage is disturbing agriculture sector in one side, inflation affecting the economy on other side. We have noticed that food inflation  was the most devastating among the inflationary trend. Andhra, West Bengal, Kerala etc. has shown a tremendous dip in food production.The case of Kerala is most worst while considering the width of gulf between demand and consumption.

So what our Government should do is that instead of unplanned works of MGNREG, it should design an action plan which can enhance the agriculture production and its should monitor with the newly designed IT technology. The statement of Chidambaran recently in a function at Kerala, he called up for a shift from agriculture sector to industrial sector. I think this will create an impact like adding oil on fire. Not only the Indian but also the whole globe will face a huge crisis of food shortage in immediate future. And preserving something- not for the future but for today id a need of this hour. Hope let;s expect an yet another green revolution and it should be organic to say GO GREEN.

UPA II - In the nexus of scams?

Recently BJP President Nitin Gadkari described India as a 'Kingdom of corruption'. In the wake of 2G Spectrum scam - the mother of scams, who can oppose this statement?. Undoubtedly UPA II shows that they are in a vicious circle of guilty. 2G and S spectrum, Adarsh flat, Commonwealth Gams, IPL, CVC and the Food import scam, Money Laundering etc. made the UPA II in utter trouble. In addition to this the restructuring of his ministry my Mnamohan in the name of TOTAL CLEAN again became a drama. Now congress should sweat pathetically to reinstate its face in coming days.

Tensions in West Asia - Middle east - a move to instate democracy

Rejecting the offers to step down on September 2011 and 15% salary hike people of Egypt forced Hasni Mubark to step down from his royal position. The world has seen a severe revolts and violence in different west Asian countries like Tunisia, Egypt, Saudi Arabia etc.these developments triggered a pro - democratic waves across the Arab world,  with the potential to transform the political order in the Middle East. A generation of marginalised youth  came forward by a scrap in the face book demand political freedom, economic opportunity and above all a sense of human dignity. Millions of Youth came together and  participated in massive agitations and demonstrations that ousted the Ben Ali kleptocracy in Tunisia and heralded the end of the Mubarak regime in Egypt. I think this waves will expand its spectrum to whole middle east and Africa soon. The most stunning that surprised every one is the agitation of women in Saudi Arabia against the inequity happens there. This is really a unique/unexpected movement.  Men, women and children from all backgrounds, classes and levels of education cooperated in non-violent calls for change.

The confiscation of a street stall of Mohamed Bouazizi - a young Youth in Tunisia  on 17 December by local authorities in his hometown triggered these protests  in conservative and rural regions of Tunisia and gradually spread to the cities where they intersected with rising social tensions and anger at the escalating cost of food and basic services. Media, social networking websites and even military were acted as powerful transmitters. Atlast due to the continuous agitation and protests my people Ben Ali was forced to flee to Saudi Arabia on 14 January.
In extension to the developments in Tunisia, Demonstrations in Egypt started on 25 January with the organisation of a ‘Day of Anger’ in major cities. ‘Day of Rage’ overpowered the police and security services to burn the symbols of the regime across the country. People and groups coalesced behind Mohamed El-Baradei (the former head of the International Atomic Energy Agency and head of the National Association of Change) and demanded immediate political change. The outstanding feature of these revolution is the strategy they have adapted - Peace and Non - Violence, ‘March of the Millions’ on 1 February, millions were demonstrated in Cairo and demanded an immediate political transition and stepping down of Mubark. Mean while the pro-Mubarak's came up with violent  attacks which inflicting more than 1200 casualties and deaths. But the anti Mubark's moved with the peaceful non-violent nature. Thanks to Mahatma Gandhi - his theory of Non - Violence and Truth. The people revealed that this strategy has power to rotate the regimes and world even in the modern era.
An article in name The Arab 1989? by Kristian Coates Ulricsen, David Held and Alia Brahmi in 11th February 2011in Open Democracy reports that


"The political contagion has spread throughout the Arab world although it is strongest in countries where authoritarian regimes have limited fiscal and monetary revenues to defuse popular frustration.  In Jordan, rising inflation and high unemployment and poverty levels were causing significant hardship and anti-government feeling long before the outbreak of overtly political protests. These squeezed hardest the middle- and lower-income groups that formed the core of the Arab world’s wave of mobilisation.  Jordan’s lively media and social networking sphere also differed markedly from the conservative and tribal composition of the parliament returned in elections boycotted by secular and Islamist opposition groups in November 2010. A generational clash emerged between young activists spanning the religious and ideological spectrum and the monarchy seeking to deflect their frustration onto the parliament. King Abdullah fired the government of Samir Al-Rifai and appointed an ex-army general in his place. This was a strategic move to de-link potential political opposition to the monarchy from economic discontent by channelling the blame for rising socio-economic unrest onto the technocrats. The monarchy also benefits from the split within Jordan between East Bank tribes and formerly-West Bank Palestinians, which represents a safety valve insulating it from a mass popular uprising on the Tunisian or Egyptian scale."
Ali Abdullah Saleh’s (Yemen, President ) controversial constitutional amendment in January 2011 made his the two-term presidential limit and cleared the way for him to run for re-election in 2013.But protestors’ took a pledge that Saeh would neither seek re-election nor  transfer power to his son. So the autocracy of   32-year rule will come to an end soon.  Report says that "65% of the population of the Middle East is under the age of 30 and are increasingly technology-savvy and adept at using new forms of communication to bypass state controls and mobilise around common issues or grievances. Bloggers in Egypt and Tunisia were instrumental in publicising and spreading accounts of torture and human rights violations by the security services. They emboldened people everywhere to band together and confront the regimes that had ruled with an iron fist. A decisive threshold has been crossed and, once opened, this Pandora’s Box will be almost impossible to re-seal. Nor, in the age of Twitter and Al-Jazeera providing live-streaming of events across the globe, is it possible for regimes to seal themselves off from the outside world while they take retribution on their opponents, as when the Syrian regime massacred thousands of its domestic opponents in Hama in 1982. Caught between the spotlight of instant global media and an energised and youthful social movement, these police states are being exposed as anachronistic, brittle and incapable of meeting the requirements of modern societies.Youth unemployment in Saudi Arabia, for example, is an estimated 43% for 20-24 year olds, and figures exceeding 30% are replicated across the Middle East. The result is dashed expectations for a generation of youth that are better educated and more aware of alternative pathways than ever. Regimes are endangered by the interlinking of socio-economic frustrations with a widespread belief that advancement under current conditions is impossible. One chant in Cairo’s Tahrir Square encapsulated the feelings of utter helplessness at the status quo: ‘We are prepared to die because we are already dead.’"
 The terrorism and political anarchism and Islamism in Arab countries were negated the attitude of globe towards Middle East.UN as well as different International Community Organizations are supporting the movements to instate democracy in countries. Fearing about the developments in West Asia, many rulers of anarchy and nepotism announced some liberal decisions/ to get support from people. But I think this waves will engulf the whole world and which will be made a paradigm shift in the system.